Certyfikowany nauczyciel i terapeuta podejść opartych na uważności: Programu Redukcji Stresu Opartego na Uważności (MBSR), Terapii Poznawczej Opartej na Uważności (MBCT) i Uważnego Samo-Współczucia (MSC, pierwszy stopień); terapeuta i superwizor terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), psychiatra. Współzałożyciel (2008r) i pierwszy Prezesem Polskiego Towarzystwa Mindfulness (PTM), obecnie członek zarządu PTM. Uczeń Jona Kabat-Zinna twórcy programu redukcji stresu opartego na uważności (MBSR), którego zaprosił do Polski w 2009r. Współorganizator międzynarodowej konferencji – I Conference on Practical Application of Buddhism in Western Psychology; Mindfulness, Theory and Practice, w listopadzie 2008 na SWPS w Warszawie.
Od ponad 10 lat obok własnej praktyki uważności szkoli się w prowadzeniu treningów uważności i współczucia oraz metodach na nich opartych w psychoterapii uczestnicząc w licznych międzynarodowych treningach, warsztatach i konferencjach. Od wielu lat stosuje uważność w praktyce psychoterapeutycznej indywidualnej i grupowej, m in. prowadząc trening uważności w ramach grupowej CBT zaburzeń lękowych na oddziale dziennym, grupy terapii poznawczej opartej na uważności (MBCT) dla osób cierpiących na zaburzenia nastroju i zaburzenia lękowe jak i grupy terapii poznawczej opartej na uważnym samo-współczuciu (MSC) dla osób z zaburzeniami lękowymi(fobią społeczną). Wykładowca akademicki, w latach 1999-2014 etatowy pracownik Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, od 2014 Wydziału Psychologii UW. Prowadzi liczne warsztaty, szkolenia i wykłady dotyczące zagadnień związanych z uważnością, (samo)współczuciem i psychoterapią.
Obok pracy klinicznej i dydaktycznej zajmuje się badaniami naukowymi prowadząc projekty badawcze i dociekania teoretyczne dotyczące uważności oraz samo-współczucia. Badania dotyczą m in.: skuteczności klinicznej, aspektów psychofizjologicznych i mediatorów zmiany w ramach 8 tyg. MBCT w nawracającej depresji (jedno z ramion grantu NCN Harmonia), wpływu treningu uważności na funkcje poznawcze, efektów rozwijania samo-współczucia (w fobii społecznej i depresji) oraz neuronalnego podłoża współczucia i samo-współczucia, a także efektów treningu wdzięczności dla zmniejszaniu stresu, depresyjności oraz wzrostu dobrostanu psychicznego.